Ik verbaasde mijzelf met mijn prestatie! Niet het rollenspel zelf, daarin heb ik mijzelf op andere momenten beter gevonden. Goed genoeg voor de deelnemers om online toch mee te oefenen, maar nee, dát was dus niet de verbazing…
Het was hoe ik door kon praten tegen een computerscherm met wat gezichten, terwijl ik de deur zachtjes open hoorde gaan.
Hoe ik wist dat het huis niet in brand stond, dus dat het duidelijk moest zijn dat dit bezoek aan deze ruimte daarmee absoluut ongewenst was.
Hoe mijn linkerarm zich volautomatisch (grotendeels) buiten beeld ophief en mijn hand met gespreide vingers een stopteken maakte.
Hoe ik een minderjarige buik zachtjes tegen mijn hand aan voelde lopen.
Hoe ik zacht en toch ferm tegen de buik duwde.
Hoe ik meekreeg dat de buik zich weer afwendde.
Hoe ik hoorde dat de deur weer zachtjes werd gesloten.
Hoe ik gewoon door bleef praten tegen mijn scherm tijdens dit gebeuren.
Hoe dit alles door mij geconstateerd werd, maar niet gevoeld.
Hoe de moeder in mij blijkbaar alleen de beschikking kreeg over mijn linkerarm, want de rol had de rest van mijn lichaam overgenomen…
Trainingsacteren; het is echt een bijzonder vak hoe het werkt en niet in de laatste plaats voor de acteur zelf dus!
#trainingsacteren #online #werkenprivegemixt