Tussen het nieuws van de rechtzaak over de avondklok door, gingen we gister eten.
Een stoel wordt aangeschoven: “Papa, de plank zit los!” De onderste plank van de Tripp trapp stoel staat op het punt uit de gleuven te glijden. “Pak maar een gewone stoel.”, gevolgd door “Misschien is dit een mooi moment om altijd op een gewone stoel te zitten.” De leeftijd is er al een tijdje naar, maar ja, verandering is niet altijd makkelijk. En als het niet nodig is, waarom zou je?
Ik moet denken aan hoeveel er nu in ons land en de wereld gaande is. Er is zoveel dat ik niet begrijp, maar dat er veel planken los zitten is me nu onderhand wel duidelijk. Medische, economische, sociale, mentale planken…
De losse plank als aanleiding tot verandering. Hier in huis leidt dat tot een direct zichtbaar resultaat. Nu een stoel met een volledige rugleuning, maar geen volledige steun meer onder de voeten. Anders dus.
De verandering in de wereld is van een andere orde. Deze is niet zo overzichtelijk. Ik kan niet overzien hoe het er op korte termijn uit gaat zien, laat staan op lange termijn. Anders, maar hoe? Wat blijft hetzelfde, waar gaat steun wegvallen en waar neemt het eventueel toe? Geen idee.
Op de kleine dingen focussen dan maar. Want onder welke stoel dan ook… iemand moet stofzuigen.