Kameleons hebben allemaal een eigen basiskleur, waarmee ze in hun natuurlijke omgeving niet opvallen. Het veranderen van kleur gebruiken ze om met elkaar te communiceren.
We leven nu in een vreemde situatie, waarbij waarschijnlijk veel mensen zich samen met mij afvragen of onze natuurlijke omgeving straks weer helemaal hetzelfde terugkeert. Of dat deze periode verschuivingen gaat teweegbrengen. Met ongetwijfeld hele mooie perspectieven, maar vol automatisch ook altijd een keerzijde. Het is onbekend.
En dat onbekende maakt mij zoekend. Ik zie prachtige voorbeelden van kleuren waarmee anderen (via sociale media, hoe anders ?) communiceren. Mensen die communiceren via vrolijke kleuren van nieuwe kansen, pastelkleuren van vertrouwen, donkere angsttinten, de helderheid van de waarheid of felgekleurde daadkracht. En ik? Ik trek me terug (naast het juf zijn hier thuis) en lijk vooral op zoek naar mijn basiskleur.
En zo doen we allemaal op onze eigen manier ons best juist de verbinding op te zoeken, met welke kleur dan ook… We communiceren…
